”Als kind van drugsverslaafden kreeg ik geen hulp, maar straf als dader”

Met zijn vzw Rebron begeleidt Nick de Ridder kwetsbare jongeren naar opleidingen en de arbeidsmarkt, zodat ze hun weg in de samenleving vinden. Als ervaringsdeskundige weet hij hoe belangrijk het is om de kern van de problematiek vroeg aan te pakken.

Als kind had Nick De Ridder weinig toekomstperspectieven. Met twee drugsverslaafde ouders groeide hij op in een schrijnende thuissituatie. “In plaats van hulp te krijgen, werd ik gestraft als een dader terwijl ik een onschuldig slachtoffer was. Telkens ik naar huis mocht, verbleef ik met mijn vader in een kraakpand zonder nutsvoorzieningen. Veelbelovend was dat niet.”

Re-integratie

De Ridder komt op het slechte pad terecht. Om te overleven, bezondigt hij zich aan afpersing, inbraken en diefstal. Hij belandt in de gevangenis. Op zijn 29ste komt hij vrij, betaalt zijn schulden af en gaat aan de slag bij een schrijnwerkersbedrijf.

Hij begint te filosoferen over zijn ervaringen in de gevangenis en wil lotgenoten helpen zodat ze niet hetzelfde meemaken als hij. Hij start een bouwbedrijf en zet twee ex-gedetineerden aan het werk. “Geen andere werkgever wou hen aannemen omdat hun cv’s een te groot gat vertoonden. Als je tien jaar in de gevangenis hebt geleefd, is het moeilijk om in een werkomgeving met collega's te aarden.” Het bleek zelfs voor De Ridder niet eenvoudig om met ex-gedetineerden te werken en zijn bedrijf ging failliet. “Zeventig procent van de gedetineerden komen uit een schrijnende jeugdsituatie. De kern van mijn problematiek is ontstaan in mijn jeugd. Voor mensen die langer in de gevangenis gezeten hebben, is het soms te laat om nog een waardevolle positie te krijgen in een bedrijf.”

Buddycoach

Daarom pakt De Ridder het probleem vroeger aan en focust hij op jongeren met een kwetsbare achtergrond. Met zijn vzw Rebron begeleidt hij hen naar opleidingen of de arbeidsmarkt, zodat ze hun weg vinden in de maatschappij. Hij werkt halftijds als buddycoach in de instelling waar hij zelf in zijn jeugdjaren verbleef. “Door met die jongeren in dialoog te gaan over hun talenten, kwaliteiten en toekomstperspectief, wil ik een vertrouwensband ontwikkelen. Van wie zal de jongere die steun aanvaarden? Toch van iemand die in hetzelfde schuitje zat, eruit geklommen is en die met hem of haar meevoelt en meedenkt? Voor die jongeren zijn we een enorme meerwaarde omdat we hetzelfde meegemaakt hebben. Als ik zo iemand in mijn jeugd had gehad die mij motiveerde en de valkuilen toonde, dan zou het helemaal anders gelopen zijn.”

Successen

Nick De Ridder start met zijn buddycoaching in de gemeenschapsinstelling van Wingene, maar wil dit snel uitbreiden naar Brussel, Antwerpen, Gent, Brugge en Oostende. “Ik wil inzetten op hun talenten en kwaliteiten, zodat ze successen meemaken en in zichzelf geloven, waardoor ze misschien een andere weg voor ogen krijgen. Door intensief met hen te werken terwijl ze nog in hun ontwikkeling zitten, denk ik dat ik veel jongeren kan redden van de gevangenis.”